Er is niks mooier, dan dat ik als pedagogisch medewerker hier een aandeel in mag hebben.

Communicatie is iets wat iedereen nodig heeft om zich te kunnen uiten, en wat is er nou mooier als je als kind de bevestiging krijgt dat je wordt begrepen door je omgeving.

Het leren communiceren zowel verbaal als non-verbaal is bij peuters een heel proces. Ik heb hierover veel geleerd tijdens mijn opleiding Pedagogiek en tijdens mijn afstudeerstage op een groep voor kinderen met ernstige spraak- en taalachterstanden. Door kinderen in mijn dagelijks werk op de peutergroep op speelse wijze te begeleiden bij de spraaktaal ontwikkeling leren zij zich weerbaar te maken, te vermaken en uitleggen/overleggen met elkaar.

Bij het ene kind verloopt communiceren vanzelf, de ander heeft hier meer begeleiding nodig. Het ene kind zet vooral verbale communicatie in, terwijl de ander non-verbaal communiceert met zijn/haar omgeving. Als pedagogisch medewerker vang ik de verschillende signalen op en pas ik mijn communicatie aan per individu. Zo voelen zij zich gehoord en begrepen, zie je ze stralen en zijn ontspannen wat hen helpt bij hun persoonlijke ontwikkeling. Mijn begeleiding bij de spraak- en taalontwikkeling bestaat uit rust, herhaling en bevestiging. Zo voer ik op de groep groepsgewijs gesprekken, hebben we een verteltafel, maar krijgen zij ook één op één voldoende aandacht. Door met hen mee te spelen en eigen keuzes te laten maken. Ik help ze bij het zelfredzaam worden, zodat zij zich kunnen redden in de maatschappij. Er is niks mooier, dan dat ik als pedagogisch medewerker hier een aandeel in mag hebben.